Polska między SAFE, KPO a własną kieszenią. Co się stanie, jeśli państwo zbankrutuje — i dlaczego propaganda woli o tym nie mówić
- Adam Kania
- Dec 2
- 4 min read
Od lat w Polsce trwa dziwny teatr.Rząd, niezależnie kto akurat siedzi na stołkach, mówi, że gospodarka ma się świetnie, a każde nowe miliardy z UE to „historyczny sukces”.Tymczasem w dokumentach unijnych rośnie jedno słowo, które w Warszawie udaje się ignorować tylko w telewizji:
Zadłużenie.
I to nie takie „trochę”, tylko takie, które już teraz zaczyna dobijać suwerenność państwa — dokładnie tak samo, jak widzieliśmy to w Grecji.
1. Polska zadłuża się szybciej, niż politycy są w stanie ogłosić nowy sukces
Jeśli ktoś myśli, że PiS nas zadłużył, a obecna władza nas „oddłuża”, to jest to bajka dobra na TikToka, nie do ekonomii.
Fakty są banalne:
Polska jest zadłużana od 1989 roku przez każdy rząd, bez wyjątku.
Zadłużenie nominalne rośnie jak szalone — dziś w okolicach 1,7 biliona zł.
W relacji do PKB idziemy w stronę unijnego progu 60%, który działa jak czerwona lampka w samolocie.
I tu zaczyna się ciekawa część, o której politycy milczą, bo nie wygląda dobrze na konferencji prasowej.
2. 60% PKB — próg, którego rząd panicznie udaje, że nie widzi
Unia Europejska ma bardzo prostą zasadę:
Dług publiczny powyżej 60% PKB oznacza procedury dyscyplinujące państwo.
To nie jest metafora. To są konkretne mechanizmy prawne:
obowiązkowe cięcia wydatków,
zamrażanie programów socjalnych,
ograniczenie inwestycji,
nadzór Komisji Europejskiej nad budżetem,
odbieranie części autonomii finansowej państwa.
W skrócie: państwo traci kontrolę nad własnym portfelem.
A jeśli przekroczenie 60% idzie w parze z niskim ratingiem, wysoką inflacją i narastającym deficytem — droga do „programu pomocowego” wygląda dokładnie jak w Grecji.
3. Witaj Grecjo 2.0 — czyli co się dzieje, gdy państwo traci suwerenność finansową
Grecja nie straciła terytoriów militarnie — straciła je finansowo.Nie musiała mieć wojny, czołgów, rakiet.Wystarczyło zadłużenie.
W efekcie:
wyspa Samos przeszła pod kontrolę funduszy niemieckich,
port w Pireusie wpadł w ręce Chin,
kontrolę nad budżetem przejęła Trojka (KE + EBC + MFW),
państwo faktycznie straciło decyzyjność.
Kraj nie upadł od rosyjskich czołgów.Kraj upadł od własnych finansów.
I to jest scenariusz, którego nikt w Polsce nie ma odwagi opisać, bo wizja „złego Putina” jest prostsza i lepiej się klika.
4. Gdy państwo bankrutuje, nikt nie musi go napadać
Międzynarodowe prawo finansowe jest brutalnie proste:
Bankruta się nie broni — bankruta się przejmuje.
Kto ma dług, ten ma problem.Kto ma wierzytelność, ten ma władzę.
Gdyby Polska przekroczyła pułap, straciła rating, uderzyła w ścianę finansową:
nie byłoby nas stać na modernizację armii,
nie byłoby nas stać na amunicję,
nie byłoby nas stać na utrzymanie sprzętu,
z automatu jesteśmy państwem zależnym – ekonomicznie, a więc politycznie.
I tutaj dochodzimy do wątku, który w Polsce jest tabu.
5. Niemcy od lat mówią o „korekcie granic”, tylko nikt ich nie słucha
W niemieckiej debacie — naukowej, medialnej i politycznej — od dekad przewija się temat „utraconych ziem”:
Prusy Wschodnie,
Śląsk,
Pomorze,
Warmia i Mazury.
Na razie to temat wstydliwy, półgębkiem, ale istnieje.A gdy któryś publicysta w Niemczech napisze o „powojennych krzywdach”, polskie media udają, że to przypadkowy wybryk.
Tymczasem historia ma prostą zasadę:
Granice przesuwa się tam, gdzie kraj przestaje być w stanie ich bronić — militarnie lub finansowo.
A Polska jest dziś krajem, który nie musi być atakowany, by go przejąć.Wystarczy doprowadzić do finansowej niewydolności.Zadłużenie zrobi resztę.
6. Propaganda o „Rosji, która zaraz nas napadnie” to zasłona dymna
Oczywiście, Rosja jest zagrożeniem.Ale opowieść, że „Putin tylko czeka, by wjechać do Polski”, jest wygodna dla rządów:
odciąga uwagę od realnych problemów finansowych,
pozwala tłumaczyć wszystko „sytuacją geopolityczną”,
usprawiedliwia kolejne zakupy sprzętu bez amunicji,
zamyka usta krytykom długu.
Tylko że bankructwa nie powstrzyma ani Abrams, ani K2, ani F-35.Jeśli nie masz pieniędzy na paliwo i amunicję, armia staje się skansenem.
A wtedy — najważniejsze:
nie musisz być napadnięty, żeby przestać istnieć politycznie.Wystarczy, że staniesz się dłużnikiem, którego decyzje podejmują wierzyciele.
7. O.W.I.W. — co wynika z naszych obserwacji, wzorców i analizy
Obserwacja:
Polska zadłuża się szybciej, niż rośnie PKB.Rząd udaje, że jest świetnie, UE w raportach pisze, że jest źle.
Wzorzec:
Każde państwo, które przekraczało 60% PKB i miało deficyt, wpadało w zależność — dokładnie jak Grecja.
Interpretacja:
Jeśli nic się nie zmieni, Polska może utracić realną suwerenność finansową jeszcze zanim ktokolwiek strzeli choć jeden pocisk w naszym kierunku.
Wniosek:
Największym zagrożeniem dla Polski nie jest Rosja, tylko polska niezdolność do życia bez długu.A wierzyciel zawsze znajdzie sposób, by wycisnąć dłużnika — czy nazywa się Berlin, Bruksela, czy instytucja finansowa.
A to wszystko zaczyna się od jednego kłamstwa: że pieniądze z UE są prezentem
Jeśli Polacy nie zrozumieją, że:
KPO to pożyczka,
SAFE to pożyczka,
fundusze europejskie nie są „darmowe”,
dług publiczny to realna broń polityczna,
to pewnego dnia obudzimy się jak Grecja:
formalnie państwo istnieje,ale decyzje zapadają poza krajem.
I wcale nie trzeba czołgów, żeby przesunąć granice.
Czasem wystarczy tylko kalkulator.
Zakończenie
I właśnie tak może wyglądać kolejny rozbiór Polski — nie czołgami, nie bombami, ale długiem, naiwnością i ślepą wiarą w narracje, które mają nas uspokoić zamiast obudzić. Jeśli zamiast rozumieć, co naprawdę dzieje się z finansami państwa, będziemy powtarzać rządowe slogany o „historycznych sukcesach” i „europejskich prezentach”, to sami podpiszemy zgodę na dalsze działania, które rozbrajają nas gospodarczo. A im bardziej będziemy bierni, tym bardziej takie decyzje stają się de facto prokremlowskie i proniemieckie — bo prowadzą dokładnie do tego, czego obce ośrodki wpływu zawsze chciały: Polski słabej, zadłużonej i zależnej.
Jeśli nie zaczniemy wymagać prawdy, rozsądku i odpowiedzialności — zrobi to za nas ktoś inny.I wtedy granice wyznaczy nie historia, tylko księgowi.
Comments